De dood is de belangrijkste waarheid die de mens altijd dient te herinneren, omdat er geen weg is om de dood te overwinnen. Hoewel wij deze waarheid nooit moeten vergeten, doen we er helaas alles aan om niet aan de dood herinnerd te worden. Dit doen wij, omdat we onze plezier in het leven niet willen laten bederven.

In een van de overleveringen van de Profeet (saw) echter worden wij aangeraden om de dood veel te gedenken.^[1] Immers, wij kunnen geen enkele waarheid verbergen door onze ogen ernaar te sluiten. Degenen die de dood de rug toekeren doen niets anders dan achteruitgaan naar het graf. Slimheid vereist dat de mens de dood niet vergeet, maar een weg vindt om het te veranderen in een poort van eeuwige gelukzaligheid.

Een patiënt die zijn ziektes en problemen vergeet, kan zich korte tijd op zijn gemak voelen. Maar deze achteloosheid leidt tot verergering van de ziekte. Dat wil zeggen dat de pijn van dit korte genot lang duurt. Het geen belang hechten aan zijn tentamens kan een student laten ontspannen. Het gevolg ervan echter verschijnt als spijt en problemen. Een koopman die zijn kapitaal schandalig uitgeeft, beleeft een tijdje een bedrieglijk genoegen. Maar deze plezier eindigt in faillissement. Evenals deze voorbeelden kan het negeren van de dood de mens kortstondige en bedrieglijke plezier bezorgen maar het gevolg ervan zal hem kwellingen en teleurstellingen opleveren.

De enige remedie voor het verdriet dat ontstaat uit de herinnering aan de dood is het geloof in Allah en het hiernamaals.